An’s verhaal: terugkeer naar het werk
“Ik voelde mij gesteund dat ik op eigen tempo weer kon opstarten.”
An’s verhaal: terugkeer naar het werk
Na 16 jaar in het familiebedrijf van haar schoonouders te hebben gewerkt, voelde An zich opgebrand en klaar voor een nieuw avontuur in haar leven. Via een moeder aan de schoolpoort kreeg ze de tip om te solliciteren als huishoudhulp bij IN-Z. Niet veel later kon ze al voltijds starten. An omschrijft zichzelf als een echte bezige bij: “Stilzitten is niets voor mij. De rust van een opgeruimd huis vertaalt zich bij mij naar innerlijke rust.” Het werk als huishoudhulp bleek haar op het lijf geschreven. Ze kwam over de vloer bij verschillende gezinnen en groeide voor velen uit tot een vast, vertrouwd gezicht. Maar An kampt al sinds haar twaalfde met rugklachten, die later evolueerden naar een complexe combinatie van scoliose en meerdere hernia’s. Toch slaagde ze erin haar werk goed te balanceren. In overleg met haar klanten verdeelde ze de zwaardere taken over verschillende weken. Tot het in januari 2024 misliep: ze verzwikte haar voet en moest noodgedwongen platte rust nemen. De pijn bleef aanhouden, en na talrijke doktersbezoeken kreeg ze uiteindelijk de diagnose Sudeck-dystrofie, een zeldzame aandoening waarbij het lichaam heftig reageert op een letsel aan een ledemaat. “Een stom ongeluk dat de hel heeft ontketend,” zegt ze zelf. Haar voet had dus een lange tijd nodig om te herstellen.
Re-integratie met oog voor balans
Begeleider Wendy, die sinds januari 2024 bij IN-Z werkt, kreeg An als medewerker toegewezen. “Toen ik bij IN-Z startte, had ik haar nog nooit gesproken, omdat ze nog in ziekteverlof was”, vertelt Wendy. “Dat eerste telefoontje vond ik spannend. Je belt iemand die je niet kent, die al een hele tijd thuiszit, en je moet zeggen: ‘Hoi, ik ben je nieuwe begeleider.’” Gelukkig reageerde An positief. Ze waardeerde de interesse en voelde zich gehoord. Wendy bleef regelmatig bellen, niet alleen om te informeren, maar ook om contact te houden. “Zo leerden we elkaar beter kennen. En ik voelde al snel dat An het vreselijk vond om thuis te zitten. Ze wilde zó graag terug beginnen.” Via IN-Z kreeg ze de kans om op eigen tempo terug te keren. In overleg met haar arts en mutualiteit werd beslist dat ze 8 uur per week zou beginnen. Ze startte met lichte taken zoals kasten opruimen en de keuken poetsen op het kantoor van IN-Z. Die beperkte uren gaven haar de kans om opnieuw te wennen aan het werkritme. Ondertussen werkt ze weer als huishoudhulp bij haar vertrouwde klanten, waar haar takenpakket gevarieerd is: schoonmaken, boodschappen doen, koken…. Een werkdag die voor haar zowel fysiek als mentaal in balans aanvoelt.
Verzuimbeleid in evolutie
Toen An uitviel, bestond er bij IN-Z nog geen vastgelegd verzuimbeleid. Wendy: “Ik volgde vooral mijn buikgevoel. Gelukkig kreeg ik goede ondersteuning van mijn teamleider, die me aanraadde om regelmatig contact te houden. Dat heeft echt geholpen.” Intussen is er wél een duidelijk beleid binnen de organisatie. De aanleiding? Toenemende druk vanuit de overheid, met stevige boetes voor langdurig ziekteverzuim van meer dan een jaar. “Daardoor zijn we het structureler gaan aanpakken,” zegt Wendy. “Er zijn nu heldere richtlijnen en methodieken. Maar eerlijk? Veel van wat we deden, deden we al goed. Alleen is het nu beter georganiseerd.”
An’s verhaal is er een van veerkracht. Geen grootse, heroïsche comeback, maar een menselijke weg terug naar de werkvloer. Eentje met waardering voor het ritme, het respect en de ruimte.